کلبه تنهایی
چقدر بچه ها دوست داشتنی اند . . . . . .
وقتی می خندن از ته دل می خندن ،
چون هیچ دغدغه ای ندارن . . .
گریه هم که می کنن زیاد گریه می کنن ،
حتما براتون پیش اومده . . . . .
دو قطره اشک ریختن به خاطر
دلتنگی ، معذرت خواهی ، خواستن چیزی یا هر
بهونه دیگه . . . قلب آدم رو تر و تازه و لطیف میکنه .
خیلی دوس دارن با خاک بازی کنن
چون تو وجود پاکشون چیزی به اسم
تکبر و غرور وجود نداره . . .
چیزی رو که می سازن زود خراب می کنن
چون به چیزی تو این دنیا دل نمی بندن
و چیزی اسیرشون نمی کنه . . .
وقتی قهر می کنن خیلی زود
آشتی می کنن ،
این نشون میده که هیچ کینه ای تو
دلشون وجود نداره . . .
هر خوراکی که دارن زود می خورن
و برای فردا نگه نمی دارن چون
آرزوهای دراز ندارن و غصه آینده رو
نمی خورن . . .
آدمهای بزرگ با همین فطرت و
خصلت بچگی بزرگ میشن . . .
و
بزرگ میشن . . . . . . .
خدا دنیا رو یه اسباب بازی میدونه . . . !
میشه یه بار دیگه روی این صفتهای بچه ها
فکر کرد و این بازی رو اینقدر جدی نگرفت !
