کلبه تنهایی
چقدر بچه ها دوست داشتنی اند . . . . . . وقتی می خندن از ته دل می خندن ، چون هیچ دغدغه ای ندارن . . . گریه هم که می کنن زیاد گریه می کنن ، حتما براتون پیش اومده . . . . . دو قطره اشک ریختن به خاطر دلتنگی ، معذرت خواهی ، خواستن چیزی یا هر بهونه دیگه . . . قلب آدم رو تر و تازه و لطیف میکنه . خیلی دوس دارن با خاک بازی کنن چون تو وجود پاکشون چیزی به اسم تکبر و غرور وجود نداره . . . چیزی رو که می سازن زود خراب می کنن چون به چیزی تو این دنیا دل نمی بندن و چیزی اسیرشون نمی کنه . . . وقتی قهر می کنن خیلی زود آشتی می کنن ، این نشون میده که هیچ کینه ای تو دلشون وجود نداره . . . هر خوراکی که دارن زود می خورن و برای فردا نگه نمی دارن چون آرزوهای دراز ندارن و غصه آینده رو نمی خورن . . . آدمهای بزرگ با همین فطرت و خصلت بچگی بزرگ میشن . . . و بزرگ میشن . . . . . . . خدا دنیا رو یه اسباب بازی میدونه . . . ! میشه یه بار دیگه روی این صفتهای بچه ها فکر کرد و این بازی رو اینقدر جدی نگرفت !
